… wij zaten met onze handen in het haar.
Vorig jaar zaten wij met onze handen in het haar. Onze oudste dochter liet gedrag zien, waarvan we tegen elkaar zeiden: waarom doet ze zo boos, jaloers, gemeen naar haar zusje, onrustig, altijd de eerste willen zijn in gezinsverband.?
Wij konden de antwoorden niet vinden en zijn bij Marlies terecht gekomen.
Onze dochter veranderende zichtbaar na een behandeling bij Marlies. Deze verandering vond zij moeilijk te ervaren, met als gevolg dat ze niet meer naar Marlies wilde. Zelf was ik ondertussen ook onder behandeling van Marlies.
Al pratende tijdens een van de behandelingen, kwam het onderwerp alleen geboren tweelingen ter sprake. Ik was hier onbekend mee. Tijdens een informatieavond heb ik mij hierover laten informeren.
Dat heeft mijn doen besluiten om een familieopstelling te doen, over het gezin waar ik in ben opgegroeid. Wat er tijdens zo’n opstelling gebeurd is zo bijzonder. Ik voelde de drang om naar een punt te gaan waar ik niet kon komen. Toen deze obstakels weg waren, stond ik in contact met mijn broertje. Er viel een last van mij af om erkent te krijgen wat ik altijd onbewust heb geweten. Altijd op zoek naar bevestiging, mij eenzaam voelen in een compleet en warmte vol gezin, moeite met afgewezen worden.
Bij thuis komst heb ik mijn dochters uitgelegd dat ik eigenlijk een broertje had moeten hebben. Onze oudste dochter reageerde direct met: ik had ook een broertje!
Na deze ervaring wilde ik graag een opstelling van mijn eigen gezin. Mijn man was wat sceptisch maar ging mee. Dat was zo fijn! Tijdens deze opstelling bleek onze oudste dochter ook een deel van een tweeling te zijn. Ook mijn man was erg onder de indruk dat Marlies zijn onderbewuste gevoelens naar boven kreeg, wat bepaalde stromingen blokkeerde.
Wij hadden vooraf verteld wat we gingen doen bij Marlies. Bij thuis komst vroeg ze: en mam, had ik gelijk? Toen ik dat bevestigde, glom ze van trots.
Sinds deze opstelling hebben wij een andere dochter in huis! Ze komt bij je zitten, wil knuffelen, is liever voor haar zusje, maar bovenal straalt ze rust uit. Ze vindt het lastig om over haar broertje te praten, in de zin van als wij benoemen dat ze zo relax is, zij als antwoord geeft dat ze wel weet hoe het komt, maar dat ze er niet over wil praten.
Het contact tussen vader en dochter verloopt ook stukken beter. Er is begrip, maar er is ook ruimte ontstaan, waardoor mijn man haar beter begrijpt. Voor ons was deze opstelling goud waard!
Anoniem.